Jedna nic nieznacząca chwila potrafi uruchomić lawinę zdarzeń, tych spektakularnych i tych zwyczajnie pospolitych. Wystarczy tylko patrzeć i dostrzec…
To już jest koniec
Tak to już bywa, gdy czyta się serię. Po każdym przeczytanym tomie zawsze mam niedosyt i czekam na kontynuację losów bohaterów. I tak było w przypadku serii Na Podlasiu Agnieszki Panasiuk. Przeczytałam „Antonię” i „Cecylię” z dużym zainteresowaniem. Dlatego bardzo ucieszyłam się, że mogłam poznać historię „Aleksandry”, która zamyka serię.
Aleksandra jest młodą aktorką, która w wyniku nieszczęśliwego wypadku łamie nogę. Z powodu kontuzji ma zalecony długotrwały wypoczynek i przerwę w karierze zawodowej. Kobieta na czas rekonwalescencji wraca na Podlasie. Jest to też powrót sentymentalny, podczas którego Aleksandra musi rozliczyć się ze swoją przeszłością. Wyjaśnić wiele spraw, które nie pozwalają jej odzyskać spokoju.
Realizacja własnych marzeń
Niezależnie od epoki, w której żyją kobiety, nie wszystkie z nich potulnie godzą się z narzuconą wolą rodziny by młodo wyjść za mąż za kandydata wskazanego przez rodzinę. I tak było w przypadku Aleksandry. Dziewczyna zbuntowała się przeciwko zaaranżowanemu małżeństwu przez jej babkę. Postawiła wszystko na jedną kartę i uciekła z domu by realizować się jako aktorka. Powiecie i co w tym dziwnego? Chciała pracować, a nie zakładać rodzinę. W dzisiejszych czasach na pewno jest to normą, że kobieta pracuje zawodowo i później decyduje się na małżeństwo. Ale pamiętajcie, że akcja powieści dzieje się pod koniec XIX w., gdy normy społeczne były inne niż obecnie.
Dlatego warto docenić postawę Aleksandry, która konsekwentnie dążyła do realizacji swoich planów. Nie było jej łatwo, często była ignorowana przez panie z dobrego towarzystwa i uważana za kobietę łasą na cudzych mężów. W końcu zawód aktorki zobowiązuje do lekkiego prowadzenia się, jak domniemywały matrony.
Trudne decyzje
Z początku Aleksandra nie chciała angażować się w życie społeczne Białej. Wolała trzymać się na uboczu, żyjąc w przekonaniu, że tylko na chwilę przyszło jej zamieszkać na Podlasiu. Jednak z każdym dniem przekonywała się, że i ona może pomóc mieszkańcom. Zaangażowała się w pomoc sierotom z ochronki prowadzonym przez prawosławne zakonnice. Udzielała lekcji na pensji dla panienek. Ale do pełni szczęścia brakowało jej akceptacji ze strony babki. Kobieta czuła się odrzucona przez najbliższą jej osobę. Teraz musi podjąć najtrudniejszą decyzję, czy potrafi wybaczyć swojej babce i dać sobie prawo do szczęśliwego życia.
Podsumowanie
Czytając „Aleksandrę. Na Podlasiu” znowu będziecie mogli przenieść się do XIX w. Wczuć się w klimat tamtej epoki, poznać bardzo rozbudowane tło społeczne. Akcja powieści jest powolna, nie ma żadnych brawurowych zwrotów akcji. Nie znajdziecie huśtawki emocji, ale to nie znaczy, że będzie nudno. Przekonacie się czy prawdziwa miłość zwycięży oraz czy snucie intryg zawsze się opłaca. Poznacie wartość przyjaźni i chęci niesienia pomocy potrzebującym.
Tak jak już na wstępie wspomniałam, „Aleksandra” jest ostatnim tomem serii Na Podlasiu. Warto przeczytać historię o trzech niezwykle silnych i niezależnych kobietach wg porządku chronologicznego. Mimo, że każdy tom jest poświęcony jest innej bohaterce, to w każdym z nich są nawiązania do wcześniejszych wydarzeń. Z całej trylogii najbardziej spodobała mi się „Cecylia”, dwa pozostałe tomy odebrałam na tym samym poziomie.
Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości wydawnictwa Szara Godzina.
Jeżeli czytałyście/czytaliście już tę książkę, proszę podzielcie się ze mną swoimi wrażeniami. Jeżeli jeszcze nie miałyście/mieliście okazji zapoznać się z jej treścią,
może moja opinia Was do tego skłoni.
Powieść możecie kupić w taniaksiazka.pl oraz booktime.pl .
- Tytuł: Aleksandra. Na Podlasiu t.3
- autor: Agnieszka Panasiuk
- data wydania: 21 czerwca 2021
- wydawnictwo: Szara Godzina
- ilość stron: 288
- ocena: 7/10
