Serce z bibuły

Miłość i przyjaźń nie polegają na oczekiwaniu, czy spełnianiu czyichś oczekiwań, ale na byciu z kimś w każdej ważnej dla niego chwili, na zrozumieniu i akceptowaniu potrzeb. s.18


Serce z bibuły
 t. 4 Stacja Jagodno
Karolina Wilczyńska
wydawnictwo Czwarta strona
data wydania 28 września 2016
ilość stron 320
ocena 6/10

Jest to moje pierwsze spotkanie z serią “Stacja Jagodno”. Wiadomo, że jak korzysta się z biblioteki to nie zawsze można otrzymać całą serię chronologicznie.

Być może z tego powodu, że “Serce z bibuły” jest 4 t. na początku miałam pewien problem z rozpoznaniem bohaterów. Autorka przedstawiła w tej książce wiele postaci, dlatego czytając kolejne strony musiałam dobrze się skupić, by ich nie pomylić  np. Marzeny z Tamarą czy Ewą.
Fabuła opiera się na historii kobiet z różnych środowisk, które zmagają się z prozą życia. Bo kto z nas ma receptę na szczęśliwe życie. Status społeczny nam tego nie gwarantuje o czym boleśnie przekonuje się Katarzyna, mająca męża przedsiębiorcę, który jej nie szanuje i stosuje wobec niej przemoc fizyczną i psychiczną. Jadwiga natomiast, której los nie oszczędzał, żyje w biedzie – pragnie jedynie godnie wychować dzieci, na męża – alkoholika nie może liczyć.

Natomiast Małgorzata, która jest panią wójtową pragnie udowodnić sobie i mężowie, że sama też potrafi osiągnąć sukces zawodowy. Bohaterek, które zmagają się z przeciwnościami losu jest więcej, o czym możemy przekonać się czytając książkę.

Mnie najbardziej spodobała się Jadwiga, która potrafi zachować optymizm pomimo, wielu tragicznych przeżyć oraz babcia Róża, która umie mądrze doradzić.
Koloru na pewno dodaje  też hrabianka Zuzanna, która pojawia się w najmniej oczekiwanym momencie, zawsze z celną uwagą.

Fabuła została tak skonstruowana, że nie nudzimy się czytając książkę. Mamy wątek romantyczny – Jadwiga i Roman, Marzena i Jan, wątek społeczny – walka Katarzyny oraz Jadwigi o lepsze jutro, godne życie oraz wątek obyczajowy – pokazana jest piękna przyjaźń pomiędzy bohaterami. Jest powiedzenie prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie, o czym mogą przekonać się nasze znajome z Jagodna.

Powieść jest pełna ciepła, pokazuje nam, że nie ma rzeczy niemożliwych. Jeżeli czegoś pragniemy to swoją wytrwałością i pracą osiągniemy to  o czym przekonują się bohaterki.
Teraz nie pozostaje mi nic innego, jak przeczytać  całą sagę.

Polecam tę pozycję do przeczytania, jest to lektura, która pozwoli nam oderwać się od własnych problemów i przekonać się, że wszystko zależy od nas.