Kiedy przychodzi śmierć, kłótnie, pretensje i żale nie mają znaczenia.
Przyjaciółka
Przyjaciółka… często jest nam bliższa niż rodzeństwo, rodzice czy współmałżonek. To jej powierzamy najskrytsze sekrety, dzielimy się z nią wszystkim co mamy. No dobra, nie wszystkim… mężem, chłopakiem niekoniecznie. Ufamy jej bezgranicznie i wierzymy, że ona wobec nas jest szczera i nie wyrządzi nam krzywdy. Często taka przyjaźń potrafi przetrwać wiele lat, bez względu na okoliczności.
I taka była przyjaźń Agnieszki i Beaty, które wychowały się na Czerniakowie. Połączyła je przyjaźń, ale też wspólny cel. Obie pragnęły lepszego życia, całkowicie innego niż wiedli ich rodzice. Za klucz do sukcesu uznały naukę i robiły co tylko mogły by być prymuskami. A czasy nie były dla nich łatwe, bo ich dzieciństwo i młodość przypadła na lata 30. i 40. XX wieku.
Niepewność jutra, bieda, a w czasie wojny dodatkowo zagrożenie ze strony okupanta. To towarzyszyło na co dzień dziewczętom, ale na przekór wszystkiemu trwały przy sobie na dobre i złe. I mimo szalejącej wojny wspierały się. Z czasem okazało się, że nie wszystko było prawdą. Prawda okazała się szokująca dla zainteresowanych. I trudno było szukać usprawiedliwienia dla takiego postępowania jednej z przyjaciółek.
I w tym momencie czytelnika nachodzi pytanie: jak dobrze zna się bliską osobę, której powierza się sekrety? Czy warta jest okazanego zaufania? A może prowadzi podwójną grę i chce osiągnąć korzyści kosztem drugiej osoby?
Z tymi pytaniami zmierzycie się w trakcie lektury „Najlepszej przyjaciółki” Joanny Jax. Beata po śmierci przyjaciółki odkryje prawdę, którą przyjaciółka przekaże jej w listach. Każdy list to będzie emocjonalna podróż do przeszłości i próba zrozumienia co się wtedy wydarzyło. I jakże różne będzie własne wspomnienie od relacji drugiej osoby, z którą przeżyło się wspólnie wydarzenia.
Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa Videograf.
