Jak to możliwe, że niczego nie poczułem, o świcie, w chwili gdy zgasła ? Ponieważ byliśmy sobie tak bliscy, połączeni trwałymi wieżami, i tkwiliśmy w pajęczynie…. powinienem był natychmiast dowiedzieć się o jej odejściu ode mnie, we mnie, poprzez intuicje, telepatię, gorączkę.
***
Mogłem ignorować swój wiek, dopóki matka żyła. Byłem młody, co więcej, wciąż byłem dzieckiem. Jej nagłe odejście pozbawiło mnie beztroski, przytłoczyło dziesięcioleciami, obarczyło lękami: mam teraz 58 lat i nie da się nic na to poradzić. Byłem synem, jestem stary, będę martwy.
Odejście.
Szczere, wzruszające pełne miłości i oddania Mamie zapiski od chwili usłyszenia o najgorszej wieści w życiu dziecka. Pisarz blisko związany z mamą opisuje swoje uczucia i ciągle pędzący świat po odejściu bliskiej mu osoby. Osobista książka poruszająca bardzo trudny temat. Jednak dla pisarza opis tych dni i myśli był jak terapia przelana na papier.
Matka od zawsze wydłużała moje dni do rozmiarów poematu: żyłem po dwakroć, raz, żeby się tym cieszyć, i drugi, by jej o tym opowiadać. Porcja dla mnie, porcja dla niej. Cokolwiek mi się przytrafiło, było źródłem opowieści, którą przeznaczałem dla Mamy… przez ponad 50 lat korzystałem z dwóch egzystencji, rzeczywistej i opowiadanej.
Wspomnienia.
Autor pochyla się nad smutkiem, niedowierzaniem, żałobą i przygnębieniem. Powoli odkrywa przed nami najpierw szczegóły dotyczące samej śmierci rodzicielki a następnie wspomina wiele chwil z nią. Jego życie toczy się dalej a on walczy ze łzami. W rzeczach mamy doszukuje się odkrycia tajemnicy. Przemierza miejsca w których bywali razem przez co jeszcze dotkliwiej odczuwa jej brak. Jako małe dziecko bał się gdy mama nie wracała zbyt długo. Paraliżujący strach, że coś jej się stanie. Bał się tej chwili gdy mamy zabraknie, każdy z nas nosi w sobie taki strach. „Obawiałem się tej chwili. Oczywiście potępiałem to ukłucie w sercu, wspominałem sobie te miłość tak pełna niepokoju., ale dodawałem w duchu, żeby się rozgrzeszyć : „pewnego dnia to będzie prawda. „
Obawiałem się tej chwili. Oczywiście potępiałem to ukłucie w sercu, wypominałem sobie tę miłość tak pełna niepokoju, ale dodawałem w duchu, żeby się rozgrzeszyć : „Pewnego dnia to będzie prawda”.
Tajemnice autora.
Książka ta bliżej przedstawia codzienne życie autora a także co ukształtowało go takim jakim jest. Jakie są jego pierwsze wspomnienia, które wzbudziły jego zachwyt teatrem? Skąd wzięło się zamiłowanie do literatury? Co wykrzyknął pewien krytyk po premierze jego pierwszego dramatu ?
W miarę czytania książki ujawnia kolejno pewne swoje tajemnice. Szuka odpowiedzi na nurtujące go pytania z przeszłości i wyciąga wnioski. Odkrywa jako dorosły co kryły w sobie sytuacje z dzieciństwa, widzi swój świat z innej perspektywy – doświadczonego człowieka. Czy odnajdzie to czego oczekiwał znaleźć w dziennikach matki, a może to sam los przyniesie mu odpowiedzi ? Czy jednak jest na nie przygotowany?
Poznajemy bliżej jego najbliższych. Przyjaciół, rodzinę i oraz jego ukochane psy. Wspomina inne swoje książki a także opisuje emocje jakie towarzyszą mu w teatrze. Poznamy z nim zakątki Francji.
Książka pełna cytatów i złotych myśli. Tak bardzo osobista. Zapraszam do innych opinii książek tego autora Kobieta w lustrze, Księga o Niewidzialnym
Historia o smutku i jego przeżywaniu ale w tonie wielkiej miłości i tęsknoty. Ukazuje jaka ważna rolę odgrywa mama i jakie to szczęście móc jak najdłużej cieszyć się jej towarzystwem i otaczać zainteresowaniem i opieką. Książka pozwala docenić relacje z kobietą, która każdemu z nas dała życie. Jeżeli jeszcze możecie to zadzwońcie dziś do swojej mamy lub ją odwiedźcie. Bo kiedyś może być to ostatni raz. Kiedyś niestety będzie już za późno.
Jeżeli czytałyście/czytaliście już tę książkę, proszę podzielcie się ze mną swoimi wrażeniami. Jeżeli jeszcze nie miałyście/mieliście okazji zapoznać się z jej treścią,
może moja opinia Was do tego skłoni.
- Tytuł: Dziennik utraconej miłości
- autor: Eric-Emmanuel Schmitt
- data wydania: 10 marca 2021
- wydawnictwo: Znak Literanova
- ilość stron: 240
- ocena: 8/10
Nie czytałam, ale takie tematy poruszane w książkach bardzo lubię. Smutek, przeżywanie, tęsknota, żałoba… Sa mi bliskie.