Stefania główna bohaterka pierwszego tomu.
Ale pamiętaj, że każdy koszmar mija! Przychodzi taki czas, że zapomina się o tym, co złe, a w głowie zostają same dobre rzeczy. Pamiętaj, że nic nie trwa wiecznie! Wszystko mija!
Mazury
Mazury kojarzą się nam z sielskimi widokami, pięknymi jeziorami i z ciszą. Wiele osób wyjeżdża właśnie na Mazury, gdy pragnie odpocząć od zgiełku cywilizacji. Tylko ile osób zastanawia się jak kiedyś wyglądało życie mieszkańców tego regionu? Czy pamiętają, że Mazury należą do Polski dopiero od 1945 roku? Wcześniej były to Prusy Wschodnie, które były zamieszkiwane przez ludność posługującą się gwarą mazurską lub językiem niemieckim.
Po zakończeniu II wojny światowej Polska otrzymała nowe ziemie, zwane odzyskanymi. Autochtoni byli wysiedlani, a w ich domach zaczęli zamieszkiwać przesiedleńcy, którzy pragnęli znaleźć spokojne miejsce do życia. Jednak nie było im to dane, bo mimo zakończenia działań wojennych nie czuli się bezpiecznie. Liczne napady rabunkowe szabrowników i brak pomocy ze strony milicji, sprawiały że miejscowa ludność żyła w ciągłym strachu o siebie ale i swój dobytek. A bieda była wtedy ogromna i każdy dzień był walką o przetrwanie. W dodatku rolnicy musieli oddawać kontyngenty na rzecz państwa.
Stefania
I w tej trudnej rzeczywistości musiała odnaleźć się również Stefania i jej rodzina. Stefania jest młodą kobietą, która powróciła z przymusowych robót. Na domiar złego okazało się, że jest ona w ciąży. A w tamtym czasie panna z dzieckiem, to był wstyd dla całej rodziny. I aby pozbyć się problemu, to najlepiej jak najszybciej wydać pannę za mąż. Tylko który mężczyzna zechce taki kłopot wziąć sobie na głowę? Jak się okazało znalazł się kandydat do ręki Stefanii, ale czy kobieta była zadowolona z takiego obrotu sprawy?
Pamiętaj, dziecko, że myśli i słowa mają moc. Mogą wyrządzić drugiemu człowiekowi dużo zła… Czasem przez wiele lat nie mamy pojęcia, że ktoś nas napiętnował, albo sami w gniewie, całkiem nieświadomie, rzucamy na kogoś zły urok – mówiła. – Zdarza się i tak, że złe słowa rzucone w czyimś kierunku odbijają się od niego i wracają do nas ze zdwojoną siłą.
Powiem wam, że to jest tylko jeden z istotnych problemów z jakimi zmagali się bohaterowie powieści. Jednak warto wiedzieć, że problem panny z dzieckiem długo był tematem tabu i powodem wstydu.
Podsumowanie
Autorka w powieści “Stefania” znakomicie oddała realia życia ludności zamieszkującej Ziemie Odzyskane. Ich strach, niepewność, wzajemne animozje między ludnością napływową a autochtonami. A do tego obraz codziennego życia i tworzenia struktur administracji państwowej oraz kto miał możliwość dostania pracy w niej. Na przykładzie Leopolda Kociuby można powiedzieć, że często to były osoby o nieciekawej przeszłości, często na bakier z prawem.
Polecam wam z całego serca powieść “Stefania”, ponieważ jest to historia, która chwyta za serce i daje nadzieję na lepsze jutro. Poznacie trudne losy mieszkańców Mazur z licznymi smaczkami historycznymi. Nie zabraknie dramatycznych scen, które przyprawią was o szybsze bicie serca. Ale też przekonacie się do czego może doprowadzić zazdrość i zawiść. I gdzieś wśród trudnych doświadczeń bohaterów powolutku będzie rodzić się miłość, która pozwala uwierzyć w lepsze jutro.
Na skrzydełku książki znajduje się również moja polecajka !
Polecamy wam również inne historie pióra autorki:
Saga Mazurska: Zapach Mazur, Barwy Mazur, Dotyk Mazur I, Dotyk Mazur II
Tam gdzie bzy sięgają nieba
Dziękuję Małgorzacie Manelskiej za okazane zaufanie i możliwość patronowania “Stefanii” z Nawłociowego wzgórza.
Jeżeli czytałyście/czytaliście już tę książkę, proszę podzielcie się ze mną swoimi wrażeniami.
Jeżeli jeszcze nie miałyście/mieliście okazji zapoznać się z jej treścią,
może moja opinia Was do tego skłoni.
Książka zostaje dopisana do naszej listy przeczytanych książek , gdzie znajdziecie opinie o pozostałych książkach Małgorzaty Manelskiej.
- Tytuł: Stefania
- cykl: Nawłociowe wzgórze
- autor: Małgorzata Manelska
- data wydania: 14.02.2023
- wydawnictwo: WasPos
- ilość stron: 310
- ocena: 8/10
